Odwaga i ciekawość świata to fantastyczne dary losu. Trudność polega na tym, że szczególnie u młodych ludzi cechy te są niezwykle plastyczne i wrażliwe, dlatego łatwo je zneutralizować czy ograniczyć. Tymczasem warto o nie zadbać, ponieważ zdecydowanie ułatwiają naukę i pozytywnie wpływają na jakość wiedzionego życia, czyniąc je pełniejszym i bardziej świadomym.

Do wiedzy nie ma drogi na skróty. Aby ją posiąść potrzeba czasu, cierpliwości i świadomości, że jest to proces nieustannego stawania się. Choć może się wydawać niezwykle trudnym, by zachować silną wolę uczenia się przez cały czas, jest coś, co zaszczepione we wczesnych latach życia niezawodnie i samoistnie ją stymuluje, a mianowicie odwaga i ciekawość świata.

Miara odwagi

Żeby mówić o odwadze młodego człowieka, najpierw trzeba pochylić się nad odwagą rodziców. Rzeczywistość, w której żyjemy, jest trudna i pełna niebezpieczeństw. Jednak nadmierna ochrona przed światem zewnętrznym odbiera dziecku zdolność nieskrępowanego poznawania i mierzenia się z nim. Dlatego ważne jest, by stworzyć mu takie warunki rozwoju, w których otrzyma nie tylko niezbędną opiekę i wsparcie, ale również możliwość konfrontowania się z wyzwaniami rzucanymi przez otoczenie. Warto mieć to na względzie zarówno w kontekście sfery relacji wychowawczych, jak i przy wyborze szkoły oraz oferowanych przez nią metod nauczania.

Zarządzanie ryzykiem i możliwościami

Odwaga jest czymś, w co dziecko wyposażone jest w naturalny sposób. Nie zważa ono na przeciwności, nie kalkuluje. Kierowane ciekawością dąży do zaspokojenia potrzeby doświadczenia i zdobycia wiedzy. Bezceremonialność i brawura, które jej wielokrotnie towarzyszą, przysparzają rodziców o ból głowy i siwe włosy. Jednak nie warto zabraniać młodym ludziom realizacji własnej ciekawości w obawie, że coś im się może stać. Ważniejszym jest nauczenie ich rozumienia ponoszonego ryzyka i świadomego nim zarządzania w zestawieniu z posiadanymi możliwościami.

Dlatego w niepublicznych szkołach „Scandynavia” koncentrujemy się na wskazywaniu uczniom dróg pozwalającym im odkryć i korzystać z wrodzonych predyspozycji. Jednocześnie stwarzamy przestrzeń i towarzyszymy w rozwijaniu przez nich indywidualnych pasji. Stymulujemy młodych ludzi do poszukiwań, realizowania pomysłów i rozszerzania zainteresowań. Pomagamy przezwyciężać obawy i kształcimy dzieci w taki sposób, aby były gotowe stawiać czoła wyzwaniom i wierzyły, że mogą zrealizować określone przez siebie cele, jak również posiadały zdolność poszukiwania alternatywnych rozwiązań.

Wychowanie w duchu niezależności

Jednak nie da się tego osiągnąć bez ciekawości świata, bez chęci sięgania po więcej. W ten sposób wracamy do źródła, mianowicie do rodziców, którzy od pierwszych miesięcy życia małego człowieka starają się jak najlepiej wspierać jego dociekliwość, rozwijać zainteresowania i zachęcać do odkrywania świata za pośrednictwem wybranych przez siebie metod. Jednak co wtedy, gdy dziecko realizuje się i dokonuje innych wyborów, niż chcą tego opiekunowie?

Aby mogło w pełni cieszyć się rozwojem własnych predyspozycji, rodzice nie powinni ulegać swoim lękom ani ambicjom. Oba aspekty mają charakter ograniczający, krępujący, a w skrajnych przypadkach nawet kastrujący. Każdy młody człowiek ma swoje plany, marzenia i potrzeby, które mogą pozostawać w oderwaniu od zapatrywań opiekunów. Trzeba się z tym liczyć, jeśli chcemy, by nasze dzieci wiodły szczęśliwe, niezależne życie w zgodzie ze sobą.

Szeroki horyzont

Wolność wynikająca z dociekliwości i odwagi jej realizacji powoduje, że człowiek na każdym etapie swojego życia pozostaje w świadomej relacji ze sobą. Lepiej zarządza swoimi wyborami, posiada umiejętności celnej analizy popartej indywidualnym doświadczeniem. Nie jest uwikłany w oczekiwania ze strony otoczenia, ponieważ ma ukonstytuowane poczucie własnej wartości i potrafi w jasny sposób określać kolejne cele. Dzięki temu łatwiej radzi sobie z poczuciem bezradności. Widzi więcej i dalej, dlatego wie, czego szuka i to znajduje.