W niepublicznych szkołach „Scandynavia” zapewniamy duży zakres samodzielności, co buduje umiejętności motywacyjne ucznia oraz determinuje jego poczucie odpowiedzialności za podejmowane decyzje, również w zakresie edukacji. Można mieć wątpliwości, czy taka swoboda w procesie nauczania nie stanie się przypadkiem niedźwiedzią przysługą. Jednak jak pokazuje nasze doświadczenie, samodzielność pozwala dziecku wznieść się na wyżyny umiejętności i ma ogromny wpływ na jego funkcjonowanie w dorosłym życiu.
Współczesny nieustający pośpiech może wzbudzać w nas poczucie bezradności. Szybkie zmiany, mnogość możliwości oraz narzędzi do zaspokajania związanych z nimi potrzeb i dość chaotyczna organizacja codziennych zadań powodują, że bez względu na wiek każdy z nas może zwątpić w swoje umiejętności i poczucie sprawczości. Dlatego warto zadbać, by dziecko jak najlepiej radziło sobie z wymaganiami pędzącej rzeczywistości, kształtując w nim od najmłodszych lat samodzielność w działaniu i myśleniu.
Czym skorupka za młodu nasiąknie…
W szkołach „Scandynavia” pomagamy obrać uczniowi kierunek indywidualnego rozwoju, a także umożliwiamy mu podejmowanie samodzielnych decyzji mających wpływ na jego przyszłość oraz tempo, w jakim poznaje świat (więcej: 6 cech szkół „Scandyanvia”, które czynią je wyjątkowymi). Jednym z kluczowych elementów naszego systemu edukacji jest nauka automotywacji, odpowiedzialności i sprawczości.
Wymagają one podatnego gruntu w postaci postawy będącej wynikiem potrzeby decydowania o sobie, samorealizacji oraz gotowości podejmowania wyborów z całym dobrodziejstwem inwentarza. Proces budowania i wzmacniania samodzielności dziecka warto rozpocząć od szkolnej edukacji, co w konsekwencji będzie miało wpływ na przyjmowane postawy w innych dziedzinach życia w przyszłości.
Samodzielność to nie samowystarczalność
Idei samodzielności towarzyszy niekiedy nimb samowystarczalności, a co za tym idzie – pojedynczości. Tymczasem system edukacji szkół „Scandynavia” dostrzega w tej właściwości coś więcej niż indywidualną formę realizacji przez ucznia potrzeb i kierowanych pod jego adresem wymagań.
Samodzielność to w znacznej mierze umiejętność krytycznego myślenia, a także wola poszukiwania i zdolność znajdowania odpowiedzi. To proces, który wymaga czasu, lecz pozwala dziecku rozpoznawać oraz nazywać swoje mocne i słabe strony, jak również odkrywać sposoby na uzupełnianie deficytów. Progres tej ewolucji można zobrazować jako otwieranie drzwi dających dostęp do kilku następnych, a te do kolejnych. Jednak jej skuteczność i jakość rozwoju wymaga empatii oraz umiejętności współpracy w grupie.
Samodzielność daje dziecku narzędzia do tego, by zrozumieć, że rzeczywistość jest procesem, którego stanowi część i biorą w nim udział inni ludzie. Abstrakcyjne myślenie pozwala mu określić również własną rolę i możliwości w analizowanej sytuacji. Dzięki temu uczy się podejmować celniejsze decyzje i lepiej radzić sobie z wieloaspektowymi wyzwaniami. Nie obawia się współpracy z innymi, ponieważ rozumie, że ta przyniesie korzystne rezultaty także jemu, a samodzielność nie jest tożsama z samowystarczalnością.
Móc, a nie musieć
W niepublicznych szkołach „Scandynavia” czuwamy nad dokonywanymi postępami i pomagamy rozstrzygać wątpliwości związane ze ścieżką indywidualnego rozwoju. Chcemy, by uczeń oswoił się z wolnością wyboru oraz odpowiedzialnością, jaka się z tym wiąże. Jednocześnie uświadamiamy go, że im bardziej jednostka jest samodzielna, tym bardziej może polegać i tym mniej musi polegać na otoczeniu, z którym współdziała i współistnieje.
