Edukacja domowa to metoda nauczania, która budzi rosnące zainteresowanie i zyskuje coraz więcej zwolenników. To świadczy o wzmożonym zapotrzebowaniu na alternatywny sposób nauczania, nadążającym za zmieniającym się światem. Jednocześnie nie każdy w edukacji domowej się odnajdzie, ponieważ wymaga ona określonego zestawu cech charakteru, które pozwolą dziecku w pełni korzystać z ofertowanych przez nią dobrodziejstw.

Można się żachnąć na starcie, twierdząc, że dziecko to nie koncert życzeń. W rzeczy samej, trudno się nie zgodzić. Niemniej jednak uczeń podejmujący naukę w systemie edukacji domowej mierzy się z nieco innym kalibrem wyzwań, które wykraczają poza standardowe kształcenie.

Odważne poznawanie świata

Dziecko powinno dostrzegać w nauce sens, a z procesu edukacji czerpać radość. Kryjące się za tym otwartość i zaangażowanie powodują, że przyswaja ono wiedzę bez przymusu, chłonąc ją nie tylko w sposób zamierzony, ale również mimowolnie. Ciekawość świata sprawia, że uczeń nieustannie poszukuje, zadaje pytania i odnajduje odpowiedzi na frapujące go zagadnienia. Ekscytacja, która z tego wynika, tylko podsyca chęć poszerzania horyzontów, dając piorunujące efekty edukacyjne. Oczywiście nic z tego by nie było, gdyby nie tak potrzebna w procesie zdobywania wiedzy odwaga.

System naczyń połączonych

Ta z kolei tworzy silną więź z wieloaspektowo rozumianą samodzielnością (więcej na ten temat we wpisie: Co daje samodzielność w nauczaniu [podlinkować]), która pozwala namacalnie i świadomie doświadczać rzeczywistości, wspiera inicjatywność i przedsiębiorczość, a także daje młodemu człowiekowi poczucie sensu oraz sprawczości. Ta złożona układanka nie może obyć się bez odpowiedzialności, która znajduje przełożenie na wywiązywanie się z zadań stawianych w ramach procesu edukacyjnego. Pilność, rzetelność i wytrwałość to cechy charakteru decydujące o poziomie motywacji, pozwalającej realizować ambitne cele.

Wyobraźnia i współpraca

Skala i forma podejmowanych wyzwań zależy także od kreatywności ucznia oraz jego kooperatywności. W końcu edukacja domowa to system zakładający współpracę dziecka z gronem pedagogicznym, jak i ze środowiskiem, w którym obraca się na co dzień, ze szczególnym naciskiem na rodziców.

Pomimo wymienienia bardzo bogatego zestawu cech charakteru predysponujących do nauki w systemie edukacji domowej, jest jeszcze jedna, której powagi na ogół nie dostrzegamy. Parafrazując znaną wypowiedź – W edukacji warto być uczciwym, to się zawsze opłaca. Świadomość własnych deficytów i dążenie do ich uzupełnienia konfrontują dziecko z indywidualnymi ograniczeniami. Pozwalają mu także podchodzić z troską i zrozumieniem do własnego procesu edukacyjnego oraz decydować o jego formie i tempie realizacji zadań.

Stawka większa niż przyszłość

Przedstawione cechy charakteru zdecydowanie pomagają w realizacji obowiązku nauczania w ramach edukacji domowej. W niepublicznych szkołach „Scandynavia” kształtujemy je i dążymy do tego, by uczniowie potrafili jak najlepiej z nich korzystać już od najmłodszych lat. W ten sposób formujemy wspaniałych młodych ludzi, którzy w przyszłości mają szansę stać się prawdziwymi liderami, a nade wszystko świadomymi i szczęśliwymi ludźmi.